اختتامیه اولین همایش ملی مطالعات تحول‌آفرین تعلیم و تربیت

---

افتخار و خرسندی بی‌پایانی است که امروز در جمعی علمی اندیشمندان حضور دارم، در رویدادی که می‌توان آن را نقطه‌عطفی در مسیر بالندگی نظام تعلیم و تربیت کشورمان دانست؛ «اولین همایش ملی مطالعات تحول‌آفرین تعلیم و تربیت» که به همت موسسه چندمنظوره نجواهنرباران و مزگز علم روهیل ، امروز به تاریخ ۳۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ برگزار می‌شود، گامی استوار و امیدبخش در مسیر به‌روزرسانی اندیشه‌های تربیتی در نظام آموزش کشور هست.

این همایش، نه صرفاً یک گردهمایی علمی، بلکه مجالی است برای نگرشی مجدد به بنیادهای فکری، راهبردهای اجرایی و دغدغه‌های نظری و عملی حوزه تعلیم و تربیت.
امروز بیش از هر زمان دیگر، به پژوهش‌هایی نیاز داریم که نوآورانه، بومی‌نگر، کاربردی و برآمده از میان تجربه‌های زیسته‌ی معلمان، دانش‌آموزان، مدیران و اندیشمندان این حوزه باشند.

ما در این همایش، با افتخار از تحقیقات نوآورانه در حوزه تعلیم و تربیت، از جمله اقدام‌پژوهی، روایت‌پژوهی، تحلیل محتوا و درس‌پژوهی استقبال کرده و کمیته داوران با دقت تمام آثار ارسالی را ارزیابی کردند ؛ ما براین باوریم که اصلاح و تحول پایدار، زمانی رخ می‌دهد که مسیر تحول، نه فقط از بالا به پایین، بلکه از دل کلاس‌های درس، تجربه‌های میدانی و تلاش معلمان درگیر با واقعیت‌های روزمره شکل می گیرد.

همایش حاضر بستری مناسب برای تبادل آخرین یافته‌های علمی‌ـ‌پژوهشی در زیرشاخه‌های علوم انسانی فراهم آورده کرد و این خود، فرصت مغتنمی‌ بود برای هم‌افزایی اندیشه‌ها، طرح مسائل واقعی، و ارائه راهکارهای عملی و مبتنی بر تحقیق.

و محورهای این کنفرانس، گستره‌ی عمیق و متنوعی از مسائل کلیدی تعلیم و تربیت را پوشش داده و از این محورها استقبال کرد.از جمله:

    بررسی چالش‌ها و فرصت‌ها در نظام تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش جهانی؛

    مطالعه‌ی مشکلات معلمان و دانش‌آموزان در دوران پساکرونا که اثری عمیق و پایدار بر شیوه‌های یاددهی ـ یادگیری گذاشت؛

    تحلیل فرصت‌ها و چالش‌های مرتبط با سند تحول بنیادین، که همچنان به عنوان یکی از کلیدی‌ترین اسناد سیاست‌گذاری آموزشی در کشور مطرح است؛

    ارزیابی نظام گزینش و ارزشیابی معلمان و دانش‌آموزان، که نقش مستقیم در کیفیت نهایی آموزش دارد؛

    توجه به فلسفه تعلیم و تربیت و لزوم بازخوانی آن در پرتو تحولات جهانی؛

    و نیز، بررسی محیط‌های یادگیری نوین، از جمله آموزش‌های فناورانه، هوش مصنوعی، آموزش مجازی و... که عرصه تعلیم و تربیت را دگرگون ساخته‌اند.

همکاران گرامی،
همایش ما در تلاش است تا به پرسش‌هایی بنیادین پاسخ دهد:

    آموزش و پرورش آینده چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

    چگونه می‌توان بین اسناد بالادستی، واقعیت میدانی و تحولات جهانی پلی زد؟

    جایگاه معلم، دانش‌آموز و خانواده در نظام جدید تعلیم و تربیت کجاست؟

    چگونه می‌توان از تجربیات ارزشمند میدانی در قالب اقدام‌پژوهی و روایت‌پژوهی استفاده کرد؟

    نقش نهادهای آموزشی در آینده‌پژوهی تعلیم و تربیت چیست و چه سیاست‌هایی باید اتخاذ شود تا بتوان نسل آینده را برای آینده‌ای ناپیدا اما چالش‌برانگیز آماده کرد؟

پژوهشگران ارجمند،
ما با چالش‌های بزرگی در حوزه تعلیم و تربیت روبه‌رو هستیم: از تغییرات سریع فناورانه، تا فشارهای اجتماعی، از بحران کرونا که معادلات را تغییر داد، تا مطالبات معیشتی معلمان و مسائلی همچون رتبه‌بندی فرهنگیان. اما همان‌طور که در دل هر چالش، فرصتی نهفته است، این تحولات نیز می‌توانند نقطه‌ای برای جهش و نوآوری باشند، اگر با نگاهی علمی و مبتنی بر مشارکت و خرد جمعی به آن‌ها بنگریم.

در پایان، از عوامل برگزاری این همایش، از همه پژوهشگران، اساتید، معلمان، دانشجویان، و علاقه‌مندان به تحول در نظام آموزشی که با مقالات، طرح‌ها و حضور پرثمرشان این همایش را غنا بخشیده‌اند، صمیمانه سپاسگزارم.

امید آن‌که دستاوردهای این همایش، گامی مؤثر در مسیر رشد علمی و عملی نظام تعلیم و تربیت کشور عزیزمان ایران باشد.

والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته

دکتر آرمند، دبیر علمی همایش