۰۸/آذر/۱۴۰۳
آیین اختتامیه اولین همایش ملی اشراقتعزیهای که تمام نمی‌شود
️ تعزیه‌ای که تمام نمی‌شود
«دوستانی که در اهواز ساکن هستند برای من از تعزیه‌ای تعریف کردند که به جز ویژگی‌های خاص دو زبانه بودن و حضور بیش از 10 هزار تماشاگر برای آن، شاخصه خاص‌اش این است که مردم در اجرای آن مداخله دارند و صرفاً بیننده نیستند. از یک جایی به بعد وارد پرده می‌شوند و ماجرا را عوض می‌کنند. سال‌های سال است که در صحنه آخر بخصوص، این اتفاق تکرار می‌شود.» گوینده این عبارات محمد قاسم‌پور، کارگردان و تهیه‌کننده «صحنه آخر» است. او درباره چگونگی رسیدن به ایده ساخت این مستند به «ایران» توضیح می‌دهد و در ادامه می‌افزاید: «با شنیدن این روایت، تصمیم گرفتیم این رویداد را مستقیم و از نزدیک ببینیم. رفتیم و با سوژه و شخصیت‌ها و تعزیه آشنا شدیم. مسأله درام در این واقعه و زیرمتن‌های جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی آن برایم جذاب شد.»
قاسم‌پور به این سؤال که آیا موضوعی در فیلم بخصوص در صحنه غلیان احساسات مخاطب بازسازی شده یا ساختگی نیست، پاسخ می‌دهد: «تنها جایی که حتی به این مسأله فکر نکردیم همین جا بود. چون اصلاً چیزی در اختیار کسی نیست. 10 هزار نفر در گرم‌ترین ساعت ظهر، زیر آفتاب داغ عزاداری می‌کنند، با آن روضه شنیدن‌ها، تصویر کردن آنچه شنیده‌اند برایشان سخت است و با دیدن تعزیه به لحاظ عاطفی چنان درگیر می‌شوند که نمی‌توانند منفعل باشند.»
محمد قاسم‌پور، درباره آورده و اندوخته ساخت این مستند برای مستندساز می‌گوید: «این فیلم، فیلم امام حسین(ع) است. ما برای ساخت مستند هیچ حامی نداشتیم. فیلم خودش جلو آمد و خیلی از عوامل رایگان کار کردند. در اهواز همه هزینه‌های تولید رایگان شد چون ما را میهمان خودشان می‌دانستند. بخشی از این آورده برای من معنوی است و نمی‌شود راجع به آن صحبت کرد. بخش دیگر تجربه کاری جدید است. ما در برهه زمانی فقط 10 روزه، فرصت فیلمبرداری داشتیم، یک روز در سال این اتفاق خاص می‌افتاد. همه اینها باعث شد من سه سال و گروهم دو سال در مسیر تهران و اهواز باشیم. حفظ راکورد حسی نسبت به موضوع کار سختی بود؛ امیدوارم از پس کار برآمده باشیم.»
جزئیات:
#روزنامه ایران